Bütün imkânlara rağmen, maddenin ötesine geçemeyip, bir şey varsa, o da benim, tabiattır, evrendir diyerek pencereyi imana kapamak, ruhu karanlığa mahkûm etmektir, engellemektir. Vücudunda fizikî bir arızası, zihnî faaliyetlerinde kısıtlılık olan kimseler engelli diye anılıyor. Asıl engellilik, kalbin penceresini imana kapamakla gerçekleşiyor. Bütün mesele pencereyi ışığa açmakta. Işık girdiği kalpteki, inançsızlığa zemin hazırlayan perdeleri söker atar, inançsızlık ortaya yol bulamaz. Güneş bütün insanlara doğar, ama ışığı, perdesini açanlar görebilir.
